Przejdź do zawartości

Avro 626

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Avro 626
Ilustracja
Avro Prefect w barwach RAF
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

A.V.Roe and Company Limited

Typ

samolot szkolno-treningowy

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji metalowej, kryty płótnem

Załoga

2 – 3

Historia
Data oblotu

1930

Wycofanie ze służby

1945

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy 7-cylindrowy Armstrong-Siddeley Lynx IVC

Moc

240 hp (177 kW) (Lynx IVC)

Wymiary
Rozpiętość

10,36 m

Długość

8,08 m

Wysokość

2,92 m

Powierzchnia nośna

27,87 m²

Masa
Własna

801 kg

Startowa

1 247 kg

Osiągi
Prędkość maks.

180 km/h

Prędkość przelotowa

153 km/h

Pułap

4 510 m

Zasięg

354 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
Wielka Brytania, Kanada, Nowa Zelandia, Belgia, Czechosłowacja, Irlandia, Estonia, Grecja, Litwa, Portugalia, Argentyna, Brazylia, Chile, Chiny, Egipt

Avro 626samolot szkolno-treningowy, budowany w Wielkiej Brytanii w okresie międzywojennym.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po sukcesie samolotu szkolnego Avro 621 Tutor, wytwórnia lotnicza Avro rozpoczęła pracę nad konstrukcją samolotu treningowego przeznaczonego na eksport. Podobnie jak poprzednika, zaprojektował go Roy Chadwick. Avro 626 miał być w założeniu samolotem bardziej uniwersalnym, służąc do szkolenia nie tylko pilotów, ale także strzelców pokładowych, nawigatorów, bombardierów, w lotach nocnych i bez widoczności. Oprócz dwóch miejsc dla ucznia i instruktora przewidziano w nim kokpit dla strzelca z obrotnicą karabinu maszynowego. Zaprojektowano również wersję na pływakach.

Prototyp oblatano w 1930 roku. Rok później samolot został zaprezentowany potencjalnym nabywcom z państw Ameryki Południowej. Pierwsze zamówienie złożyły argentyńskie siły zbrojne, na 15 maszyn. Ogółem do 1939 roku wyprodukowano 198 egzemplarzy Avro 626, eksportowanych do kilkunastu państw europejskich, południowoamerykańskich, azjatyckich i Egiptu. Dla chińskich sił powietrznych opracowano wersję rozpoznawczą, uzbrojoną w dwa karabiny maszynowe: stały strzelający do przodu i ruchomy na obrotnicy w kabinie obserwatora. Wyprodukowano osiem egzemplarzy tego samolotu, nazwanego Avro 637.

Portugalia, oprócz zamówienia 26 samolotów, zakupiła też licencję na produkcję kolejnych w państwowej fabryce OGMA. Również w Czechosłowacji podjęto produkcje licencyjną Avro 626 ze zmienionym silnikiem, pod oznaczeniem Tatra T-126. Bliżej nieznaną liczbę samolotów zbudowano tam na potrzeby własnego lotnictwa oraz na eksport do Turcji i krajów bałtyckich.

Royal Air Force zamówił w 1935 roku siedem egzemplarzy w wersji dwumiejscowej, pozbawionej stanowiska strzelca. Nazwane Avro Prefect używane były w szkole nawigacji w Andover. Tej samej nazwy używano dla samolotów Royal New Zealand Air Force.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Avro 626 był dwumiejscowym dwupłatem konstrukcji metalowej, krytej płótnem, o stałym, klasycznym podwoziu z płozą lub, w maszynach późniejszej produkcji, kółkiem ogonowym. Za miejscami ucznia i instruktora znajdował się dodatkowy kokpit, wyposażony w obrotnicę karabinu maszynowego oraz przyrządy szkoleniowe dla nawigatorów, radiooperatorów i strzelców pokładowych. Samolot napędzany był różnymi silnikami, najczęściej spotykanym był 7-cylindrowy silnik gwiazdowy Armstrong-Siddeley Lynx IVC o mocy maksymalnej 240 hp (177 kW), poruszający dwułopatowe śmigło.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. J. Jackson: Avro Aircraft since 1908. London: 1990. ISBN 0-85177-834-8.
  • David Mondey: The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. London: 2006. ISBN 978-0-7537-1462-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]